مغرب (قرآن)از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «مغرب» است. ۱ - معنی مغربمغرب در اصل به معناى محلّ غروب است، سپس به معناى مصدر (غروب كردن) و زمان (غروب) به كار رفته است و يكى از چهار جهت، آنجا كه خورشید فرو رود مى‌باشد. [۲]
لغت‌نامه، ج ۱۳، ص ۱۸۷۳۵، «مغرب».
و در اصطلاح فقهى، به اعتقاد بيشتر فقها مغرب زمانى است كه سرخى پيدا شده از ناحيه شرق از روى سر بگذرد. مقصود در اين عنوان، هر دو معناى لغوى و اصطلاحى آن است و آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه «المغرب» استفاده شده و غروب در عنوان مستقلّ بحث شده است. [۵]
به مقاله غروب (قرآن) رجوع شود.
۲ - عناوین مرتبطاحکام مغرب (قرآن)، تعدد مغرب (قرآن)، عظمت مغرب (قرآن)، مالک مغرب (قرآن)، مدبر مغرب (قرآن)، سوگند به مدبر مغرب (قرآن)، مغرب تابستان (قرآن)، مغرب خورشید (قرآن)، مغرب زمستان (قرآن)، مغرب ستارگان (قرآن)، مغرب سرزمین ذوالقرنین (قرآن)، مغرب طور سینا (قرآن)، نافله مغرب (قرآن)، نعمت مغرب (قرآن)، نماز مغرب (قرآن). ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۹، ص۴۶، برگرفته از مقاله«مغرب». رده‌های این صفحه : مغرب | موضوعات قرآنی
|